بيا جانا كه جانان خواهد آمد |
|
|
| امير شاه خوبان خواهد آمد
|
بر اين دنياى ظلمانى سرانجام |
|
|
| شهى چون ماه تابان خواهد آمد
|
گرفتاران پريشانان بياييد |
|
|
| كه شاه غمگساران خواهد آمد
|
الا اى بى پناهان ناله تا كى |
|
|
| پناه بى پناهان خواهد آمد
|
بگو از ما به جمع مستمندان |
|
|
| كه شاه
فضل و احسان خواهد آمد
|
مريضان دردمندان مژده بادا |
|
|
| طبيب درد و درمان خواهد آمد
|
مكش اى دل زهجران آه سوزان |
|
|
| كه ديگر غم به پايان خواهد آمد
|
مكن ناله تو مظلوما ز ظالم |
|
|
| كه شاه دين و ايمان خواهد آمد
|
بسوز اى دشمن مولا كه مولا |
|
|
| بعز و جاه شايان خواهد آمد
|
ملايك در ركاب و التزامش |
|
|
| بجاهى بس فراوان خواهد آمد
|
مگر صاحب ندارد دين و قرآن |
|
|
| به قرآن عصر قرآن خواهد آمد
|
بسر آن پرچم نصر من اللّه |
|
|
| به كف شمشير بران خواهد آمد
|
بشارت بادت اى شيعه كه مهدى |
|
|
| بقربانش سر و جان خواهد آمد
|
مخور غم چون به پايان روزگار انتظار آيد |
|
|
| رود سرماى دى آندم كه هنگام
بهار آيد
|
خزان بر تخت يغما چند روزى پيش ننشيند |
|
|
| صبا با جيش نوروزى و لطف بى
شمار آيد
|
جهان از نو جوان گردد زانفاس مسيحايش |
|
|
| اگر آن ماه كنعانى به صرف لاله
زار آيد
|
به پايان مى رسد تاريكى شبهاى غم افزا |
|
|
| چو خورشيد جهان آرا برون از
كوهسار آيد
|
فداى مقدمش سازم هزاران بار جانم را |
|
|
| اگر دانم ز روى لطف بر سويم نگار
آيد
|
دو چشمم منتظر بر دو چو يعقوب از غم يوسف |
|
|
| كه شايد پيك مصرى را بدين
درگه گذار آيد
|
جهان در انتظار و من در اميدم كه تا روزى |
|
|
| همايون طلعتم مهدى به امر كردگار
آيد. |